Мемориальный комплекс «Курган Бессмертия» был создан в 1966 году в память о погибших советских воинах, жителях города Полоцка, Белоруссии в борьбе с немецкими захватчиками в годы Великой Отечественной войны. Курган Бессмертия расположен в южной части города Полоцка, на левом берегу Западной Двины, где шли кровопролитные бои и сражения.

В Кургане находится земля, привезённая из братских могил Полотчины, Оршанского, Глубокского, Лепельского, Верхнедвинского, Россонского и других районов, расположенных в Белоруссии, из Брестской крепости, городов Витебска, Минска, из городов Российской Федерации, с кладбища советских воинов в Праге.

Мемориальный комплекс «Курган Бессмертия» был торжественно открыт 3 июля 1966 года, у подножия Кургана Герои Советского Союза Виктор Иванович Еронько, Борис Владимирович Гетц, Зинаида Михайловна Туснолобова-Марченко зажгли Вечный огонь.

Высота Кургана Бессмертия десять метров, 2500 кубометров земли было заложено в Курган.

Автор мемориального комплекса: архитектор города Полоцка Глазунов Николай Петрович.

У подножия Кургана, возле Вечного огня установлены мраморные плиты, на которых высечен текст. На одной написано: «Благодарное Отечество будет вечно гордиться бесстрашными подвигами своих отважных сыновей и дочерей, павших в боях за независимость социалистической Родины», на другой: «Под этой плитой 8 июня 1966 года при закладке Кургана Бессмертия замуровано завещание потомкам. Вскрыть в 2017 году, в дни столетия советской власти».

На вершине Кургана Бессмертия факел, который зажигают по праздникам в память о погибших в годы Великой Отечественной войны. Недалеко от мемориального комплекса «Курган Бессмертия» в 1967 году был разбит парк имени «50-летия Советской власти». В этом парке в 1971 году был создан Музей боевой славы и в этом же году была открыта экспозиция музея.

В 2013 году к Дню Великой Победы мемориальный комплекс «Курган Бессмертия» реконструировали. Появилась лестница, ведущая к факелу на вершине кургана, Вечный огонь будет вырываться из звезды.

https://yandex.by/video/preview/14882765465834837098

https://savehistory.by/karta/memorialnyy-kompleks-kurgan-bessmertiya/

https://bsmc.by/about/news/s-8-po-17-aprelya-2024-goda-v-respublike-belarus-provoditsya-profilakticheskaya-akciya-dom-bez-nasiliya.html

https://bsmp.by/press-tsentr/polezno-znat/edinye-dni-zdorovya?view=article&id=1530&catid=105

https://t.me/cifgram/596

https://www.calend.ru/holidays/0/0/3058/

Безумоўна, аснова выхавання чалавека закладваецца ў сям'і. Патрыятычнае выхаванне, цікавасць да духоўнага пачатку нашага жыцця таксама павінны пачынацца ў сям'і. Але ўмоў для гэтага сёння, на жаль, мала. І справа тут не ў адсутнасці ў бацькоў часу для педагагічных гутарак са сваімі дзецьмі, а ў нашым жаданні ахаваць іх ад цяжкіх задач, працы, духоўных высілкаў. Кожная сям'я - гэта свой замкнёны свет і сваё жыццё, свае радасці і смутку, клопаты і традыцыі, свой побыт. 

У сучаснай сям'і вялікую частку часу дзіця мае зносіны з мамай. Менавіта з ёй складаюцца даверныя адносіны, абмяркоўваюцца трывогі, пытанні, патрэбы. Аднак для дзяцей не менш важна і зносіны з татам. Чым часцей бацька мае зносіны з дзіцем, тым больш цеснымі становяцца эмацыйныя сувязі, а чым раней бацька далучаецца да догляду за малым, тым мацней і глыбей яго бацькоўскія пачуцці.

 Устаноўлена, што ў сем'ях, у якіх бацькі марнуюць шмат часу на размовы, гульні з дзецьмі, дзеці лепш развіваюцца. Аднак даказана, што дзеці, пазбаўленыя магчымасці мець зносіны з бацькамі або з адным з іх, валодаюць павышанай адчувальнасцю, маюць цяжкасці ў наладжванні кантактаў з аднагодкамі. Сур'ёзную небяспеку для развіцця дзіцяці ўяўляе адсутнасць эмоцый, ласкі, цеплыні пры хай нават і паўнавартасным задавальненні яго фізіялагічных патрэбаў. Толькі сталыя зносіны бацькоў з дзіцем спрыяе ўсталяванню глыбокіх эмацыйных сувязяў, нараджае ўзаемную радасць.

Выхаванне дзяцей у любові і павазе да бацькоў, шанаванні продкаў - адна з вядучых ідэй педагогікі. Іншая ідэя - гадаваць будучага сем'яніна з малых гадоў шляхам фарміравання станоўчых маральных якасцяў (працавітасці, памяркоўнасці, падатлівасці, стараннасці, сціпласці, сумленнасці).

Спецыяльныя сацыялагічныя і псіхолага-педагагічныя даследаванні паказалі, што сям'я і дзіцячы сад, маючы свае асаблівыя функцыі, не могуць замяніць адзін аднаго і павінны ўзаемадзейнічаць ў імя паўнавартаснага развіцця дзіцяці.          

 Рэкамендацыі для бацькоў.

Калі ў дзяцінстве дзіця адчуваў пачуццё жалю да іншага чалавека, радасць ад добрага ўчынку, гонар за сваіх бацькоў, захапленне ад судотыку з выдатным подзвігам, ён набыў эмацыйны вопыт. Тым самым будуць пабудаваны шляхі для асацыяцый эмацыйнага характару, а гэта з'яўляецца асновай, падмуркам больш глыбокіх пачуццяў, умовай паўнавартаснага развіцця чалавека.

• Выхаванне маленькага патрыёта пачынаецца з самага блізкага для яго - роднай хаты, вуліцы, дзе ён жыве, дзіцячага саду.

• Звяртайце ўвагу дзіцяці на прыгажосць роднага горада

• У час прагулкі раскажыце, што знаходзіцца на вашай вуліцы, пагаворыце пра значэнне кожнага аб'екта.

• Дайце ўяўленне аб рабоце грамадскіх устаноў: пошты, крамы, бібліятэкі і г.д. Паназірайце за працай супрацоўнікаў гэтых устаноў, адзначце каштоўнасць іх працы.

• Разам з дзіцем прымайце ўдзел у працы па добраўпарадкаванні і азеляненні свайго двара.

• Пашырайце уласны кругагляд

• Вучыце дзіцяці правільна ацэньваць свае ўчынкі і ўчынкі іншых людзей.

• Чытайце яму кнігі пра радзіму, яе героях, пра традыцыі, культуры свайго народа

• Заахвочвайце дзіцяці за імкненне падтрымліваць парадак, прыкладныя паводзіны ў грамадскіх месцах.

Источник:

https://sad5.edu-ostrovets.gov.by/%D0%BC%D0%B5%D1%82%D0%BE%D0%B4%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9-%D0%BA%D0%B0%D0%B1%D0%B8%D0%BD%D0%B5%D1%82/%D0%BC%D0%BE%D1%8F-%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%B8%D0%BD%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%8C

Што можа быць лепш дзіцячай казкі на ноч? Казка на ноч – гэта ўвага і любоў бацькоў, якія так неабходныя маленькім дзецям. Гэта свайго роду пажаданне спакойнай ночы. Толькі не кароткае або нядбайнае, а доўгае і грунтоўнае, прасякнутае пяшчотай і клопатам. Казка на ноч - гэта зносіны з малым на чароўнай, зразумелай яму мове, гэта маленькія бяспечныя ўрокі жыцця. Пачытайце сваім дзецям казку, яна дапаможа супакоіцца пасля бурнага дня і наладзіцца на сон.

Курачка-Рабка

Жыў дзед, жыла бабка. Была ў іх курачка-рабка. Нанесла курачка яечак поўны падпечак. Сабрала бабка яечкі ў чарапіцу ды паставіла на паліцу. Мышка бегла, хвосьцікам махнула, чарапіца ўпала, яечкі пабіліся. 

Плача дзед, плача бабка, курачка кудахча, вароты скрыпяць, трэскі ляцяць, сарокі трашчаць, гусі крычаць, сабакі брэшуць. 

Ідзе воўк: 

— Дзедка, бабка, чаго вы плачаце? 

— Як жа нам не плакаць? Была ў нас курачка-рабка. Нанесла курачка яечак поўны падпечак. Сабрала бабка яечкі ў чарапіцу ды паставіла на паліцу. Мышка бегла, хвосьцікам махнула, чарапіца ўпала, яечкі пабіліся. І воўк завыў. Ідзе мядзьведзь: 

— Воўк, чаго выеш? 

— Як жа мне не выць? Жыў дзед, жыла бабка. Была ў іх курачка-рабка. Нанесла курачка яечак поўны падпечак. Сабрала бабка яечкі ў чарапіцу ды паставіла на паліцу. Мышка бегла, хвосьцікам махнула, чарапіца ўпала, яечкі пабіліся. Плача дзед, плача бабка, курачка кудахча, вароты скрыпяць, трэскі ляцяць, сарокі трашчаць, гусі крычаць, сабакі брэшуць... А я брахаць ня ўмею, дык і завыў. 

Выслухаў мядзьведзь казку і адарваў сабе хвост. Так з таго часу і жыве з куртатым хвастом. 

Каток - залаты лабок

Жыў дзед з бабай. Былі яны вельмі бедныя: ні насіць няма чаго, ні варыць. Вось баба і кажа дзеду: 

— Вазьмі, дзеду, тапарок, паедзь у лясок, сьсячы дубок, завязі на рынак, прадай і купі гарчык мукі. Сьпячом хлеб. 

Сабраўся дзед, паехаў у лясок, пачаў секчы дубок. Выскачыў з дуба каток — залаты лябок, залатое вушка, срэбранае вушка, залатая шарсьцінка, срэбраная шарсьцінка, залатая лапка, срэбраная лапка. 

— Дзед, дзед, што табе трэба? 

— Ды вось, каточак, мой галубочак, паслада мяне баба ссекчы дубок, завезьці на рынак, прадаць і купіць гарчык мукі на хлеб. 

— Едзь, дзед, дахаты: будзе ў вас мука! 

Прыехаў дзед дахаты, ажно ў яго мукі повен засек! 

Сьпякла баба хлеб, сама наелася, дзеда накарміла ды кажа яму: 

— Ня шкодзіла б цяпер і заціркі наварыць. Ды солі няма. Вазьмі, дзеду, тапарок, паедзь у лясок, стукні ў дубок, ці ня выскачыць каток — залаты лабок: папрасі ў яго солі. 

Узяў дзед тапарок, паехаў у лясок, стук у дубок!... Выскачыў каток — залаты лабок, залатое, вушка, срэбранае вушка, залатая шарсьцінка, срэбраная шарсьцінка, залатая лапка, срэбраная лапка. 

— Дзед, дзед, што табе трэба? 

— Ды вось, каточак, мой галубочак: хлеб ёсьць — солі няма! 

— Едзь, дзед, дахаты: будзе соль! 

Прыехаў дзед дахаты, ажно ў яго солі цэлая дзежка стаіць! 

Наварыла баба заціркі, сама наелася, дзеда накарміла ды кажа яму: 

— Ня шкодзіла б цяпер і капусты паспытаць. Вастры, дзеду, тапарок, едзь у лясок, стукні ў дубок, ці ня выскачыць каток — залаты лабок: папрасі ў яго капусты. 

Навастрыў дзед тапарок, паехаў у лясок, стук у дубок!...Выскачыў каток — залаты лабок, залатое, вушка, срэбранае вушка, залатая шарсьцінка, срэбраная шарсьцінка, залатая лапка, срэбраная лапка. 

— Дзед, дзед, што табе трэба? 

— Ды вось, каточак, мой галубочак: хлеб ёсьць, соль ёсьць — капусты няма! 

— Едзь, дзед, дахаты: будзе капуста! 

Прыехаў дзед дахаты, а ў яго капусты поўная кадушка! 

Баба кажа: 

— Ай, як добра! Вось каб цяпер яшчэ сальца... Мы б з табою капусты наварылі, сальцам закусілі б. Не палянуўся, дзеду: вазьмі тапарок, паедзь у лясок, стукні ў дубок, ці ня выскачыць каток — залаты лабок: папарасі ў яго сальца. 

Узяў дзед тапарок, паехаў у лясок, стук у дубок!...Выскачыў каток — залаты лабок, залатое, вушка, срэбранае вушка, залатая шарсьцінка, срэбраная шарсьцінка, залатая лапка, срэбраная лапка. 

— Дзед, дзед, што табе трэба? 

— Ды вось, каточак, мой галубочак: просіць баба яшчэ сальца да капусты. 

— Добра, дзед, едзь дахаты: будзе ў табе сала! 

Прыязджае дзед дахаты, а ў яго сала цэлы кубелец! 

Рады дзед, рада баба. Сталі яны жыць ды пажываць, дзецям казкі казаць. І цяпер жывуць, хлеб жуюць, капустаю з салам закусваюць. 

Вось вам казка, а мне абаранкаў вязка. 

Маша і мядзведзь

Жыла-была дзевачка Маша. Пайшла яна з сяброўкамі ў лес чарніцы збіраць. Знайшлі дзевачкі невялічкую лапінку ягад, сабралі ўсе, ды пайшлі далей шукаць. Кусцік за кусцік, чарнічка за чарнічку, так і не заўважыла Маша, як заблудзілася. Стала яна крычаць. Ніхто з сябровак не адгукваецца, звала, звала Маша, асіпла. А ўжо і змяркацца пачало. Цёмна ў лесе стала, страшна. 

Спужалася дзевачка, заплакала. Пачала скрозь слёзы зваць: 

«Хто ў бары, хто ў лесе, прыйдзі ка мне нанач!» 

Ніхто не адклікаецца. Толькі страшна гудзе лес ды рэха адгукаецца. Яшчэ раз крыкнула Маша: 

- Хто ў бары, хто ў лесе, прыйдзі ка мне нанач! 

I раптам да яе данеслася: 

- Я ў бары, я ў лесе, іду к табе нанач! 

Узрадавалася Маша, пачала крапчэй зваць: 

- Хто ў бары, хто ў лесе, прыйдзі ка мне нанач! 

— Я ў бары, я ў лесе, іду к табе нанач. 

Глядзіць Маша, а з лесу вылазіць вялізны мядзведзь. Страшна дзевачцы стала, але ж думае, не адна буду. Мядзведзь ёй і кажа: 

- Пайшлі да мяне жыць. 

Што зробіш, трэба ісці. Прывёў мядзведзь дзевачку ў бярлогу. А там цёмна, гразна. Узялася Маша, прыбрала ўсё. Дала мядзведзю чарніц і хлеба, які брала з сабой у лес. Наеўся мядзведзь і загадаў слаць пасцель. 

- А як мне слаць? — пытае дзевачка. 

- Рад камення, рад палення, ступу пад голаву, карытам накрыцца. 

Цяжка было дзевачцы, але ж паслала, мядзведзь і заснуў. А Маша расплакалася, яшчэ страшней ёй стала, дамоў захацелася. Але як дабрацца ў вёску? 

А жыла ў бярлозе пад печкай мышка. Яна таксама баялася мядзведзя. Маша дала ёй хлебныя крошкі. Паела мышка і кажа: 

— Не плач, Маша, я цябе завяду дамоў. 

Узрадавалася дзевачка і хуценька, пакуль спаў мядзведзь, выслізнула з мышкай з бярлогі. 

Вывела мышка Машу з лесу, прывяла дахаты. Узрадаваліся бацькі. Накармілі мышку і вырашылі пакінуць яе ў сябе. 3 той пары і жывуць мышы побач з чалавекам.

Пчала і муха

Жылі-былі пчала і муха. Пчала з ранку да вечара па лугах лятала, мёд зьбірала. А муха мёд толькі есьці любілі. Дзе мёдам запахне, там і яна. А дзе мёду не чуваць, там муха ня хоча нават пераначаваць. 

Аднаго разу прысела муха адпачыць на зялёным лузе. Сонейка муху прыгравае, лёгкі ветрык абвявае. Кругом кветкі цьвітуць, шустрыя конікі скачуць. У небе птушкі песенькі сьпяваюць. 

Задумалася муха: як добра на сьвеце жыць! 

Думала-думала, ды задрамала. 

А ў гэты час над лугам пчала пралятала. Ляціць, гудзе, мёд у вулей нясе. Цяжка ёй, аж стогне небарака. 

Прахапілася муха ды як закрычыць на пчалу: 

— Ах ты сякая-такая! Чаго тут над вухам стогнеш, мне спаць не даеш! 

— Выбачай, — сказала пчала. — Я шмат мёду нясу, дык і стагну. 

— Ха-ха, — засьмяямлася муха, — шмат мёду нясеш, а сама, нябось, галодная: вунь якая худая — адны косьці... 

— Праўда, — адказвае пчала, — мы, пчолы, зьбіраем пуды, а самі худы. 

— А чаму ж вы худы? І мёд у вас, і вашчына ў вас... 

— Дык жа мёд мы зьбіраем ня толькі для сябе, а і сваім дзеткам, і гаспадару, які нам хату зрабіў, даглядае нас. 

— Чакай, чакай, — кажа муха, — я нешта не зусім цябе разумею: як гэта можна зьбіраць мёд для іншых? Мы, мухі, так не робім. Мы толькі гатовага мёду шукаем. 

— Ат, — замахала крыльцамі пчала, — няма мне калі з табой гаманіць: трэба хутчэй дадому сьпяшацца, мядовую кашку дзеткам варыць. 

— А дзе возьмеш ты мядовую кашку? 

— На сябе вязу. 

— У чым? 

— У вазку, у палазку і за пазушкай. 

Загула пчала ды паляцела ў свой вулей.

Заяц і вожык

У вадзін ясны сонечны дзень стаяў вожык каля дзьвярэй свайго дому, склаўшы рукі на жываце, і напяваў песеньку. Сьпяваў ён сваю песеньку, сьпяваў і раптам уздумаў: «Пайду я на поле ды на сваю бручку зірну. Пакуль мая жонка дзяцей мые ды апранае, я пасьпею і ў поле схадзіць і вярнуцца дадому». Пайшоў вожык і сустрэўся падарозе з зайцам, які таксама йшоў у поле на сваю капусту паглядзець. 

— Добры дзень, паважаны заяц! Як вы маецеся? 

А заяц быў вельмі важны й горды. Замест таго, каб ветліва прывітацца з вожыкам, ён толькі кіўнуў галавою ды сказаў груба: 

— Што гэта ты, вожык, так рана па полі лётаеш? 

— Я на шпацыр выйшаў, — кажа вожык. 

— На шпацыр? — запытаўся заяц насьмешліва. — А па-мойму, на такіх кароценькіх ножках далёка ня зойдзеш. 

Пакрыўдзіўся вожык за гэткія словы. Ня любіў ён, калі гаварылі пра ягоныя ногі, якія запраўды былі кароткія ды крывыя. 

— Ці ня думаеш ты, — запытаўся ён у зайца, — што твае ногі бегаюць хутчэй і лепш? 

— Вядома, — адказаў заяц. 

— А ці ня хочаш ты зы мною навыперадкі пабегчы? — пытаецца вожык. 

— З табою навыперадкі? — кажа заяц. — Не сьмяшы ты мяне, калі ласка. Няўжо-ж ты на сваіх крывых нагах мяне абгоніш? 

— А вось пабачым, — адказвае вожык. — Убачыш, што абганю. 

— Ну, давай пабяжым, — кажа заяц. 

— Пачакай, — адказвае вожык, — спачатку я схаджу дадому пасьнедаю, а праз паўгадзіны вярнуся на гэтае месца. Тады і пабяжым. Добра? 

— Добра, — сказаў заяц. 

Пайшоў вожык дадому. Ідзе й думае: «Заяц, вядома, хутчэй за мяне бегае. Але ён дурны, а я разумны. Я яго перахітру». 

Прышоў вожык дадому і кажа жонцы: 

— Жонка, апранайся хутчэй, прыдзецца табе зы мною ў поле йсьці. 

— А што здарылася? — пытаецца вожычыха. 

— Ды вось мы з зайцам паспрачаліся, хто хутчэй бегае — я ці ён. Я павінен зайца абагнаць, а ты мне ў гэтай справе дапаможаш. 

— Што ты — звар'яцеў? — зьдзівілася вожычыха. — Ён-жа цябе адразу перагоніць. 

— Не твая справа, жонка, — сказаў вожык. — Апранайся хутчэй ды пойдзем. Я ведаю, што раблю. Апранулася жонка ды пайшла з вожыкам у поле. 

Падарозе вожык кажа жонцы: 

— Мы пабяжым з зайцам вось па гэтым доўгім полі. Заяц пабяжыць па аднэй баразьне, а я па другой. А ты, жонка, стань у канцы поля каля маёй баразны. Як толькі падбяжыць пад цябе заяц, ты крыкні: «Я ўжо тут!». Зразумела? 

— Зразумела, — адказвае жонка. 

Так яны й зрабілі. Завёў вожык жонку на канец свае баразны, а сам вярнуўся на тое месца, дзе пакінуў зайца. 

— Ну, што-ж — кажа заяц, — пабяжым? 

— Пабяжым, — адказвае вожык. 

Сталі яны кажны ў пачатку свае баразны. 

— Раз, два, тры! — крыкнуў заяц. 

І абодвы яны пабеглі з усіх ног. 

Прабег вожык крокаў тры-чатыры, а потым ціхенька вярнуўся на сваё месца і сеў. Сядзіць ды адпачывае. А заяц усё бяжыць ды бяжыць. Дабег да канца свае баразны, а тут вожычыха яму і крычыць: 

— Я ўжо тут! 

А трэба сказаць, што вожык і вожычыха вельмі падобныя адзін да другога. Зьдзівіўся заяц, што вожык яго перагнаў. 

— Пабяжым цяпер назад, — кажа ён вожыку. — Раз, два, тры! 

І пусьціўся заяц назад хутчэй. А вожычыха засталася сядзець на сваім месцы. 

Дабег заяц да пачатку баразны, а насустрач яму вожык крычыць: 

— Я ўжо тут! 

Яшчэ больш зьдзівіўся заяц. 

— Пабяжым яшчэ раз, — кажа ён вожыку. 

— Добра, — адказвае вожык. — Калі хочаш, пабяжым яшчэ раз. 

Так семдзесят тры разы бегаў заяц туды й назад. 

А вожык усё яго пераганяў. Прыбяжыць заяц да пачатку баразны, а вожык крычыць: «Я ўжо тут». 

На семдзесят чацьверты раз дабег заяц да сярэдзіны поля ды паваліўся на зямлю. 

— Умарыўся, — кажа, — не магу больш бегаць. 

— Вось бачыш цяпер, у каго ногі лепшыя? 

Нічога не адказаў заяц і пайшоў з поля — ледзь ногі пацягнуў. 

А вожык з вожычыхай паклікалі сваіх дзяцей і пашлі зь імі на шпацыр.

Источник: https://du38.edu-lida.gov.by

Заповедь 1. Соблюдаем режим дня

Очень важно приучать ребенка просыпаться и засыпать, кушать, гулять, играть в одно и то же время.

 Следует уделять особое внимание полноценному сну (своевременное засыпание - не позднее 

21.00 - 22.00, минимальная длительность сна 9 - 10 часов.

Необходимо регламентировать просмотр телепередач как по времени, так и по содержанию. Все это вселяет чувство безопасности, уверенности и устойчивости. Это учит ребенка распределять и сохранять физические и психические силы в течение дня, делает его более спокойным и позитивным.

Заповедь 2. Регламентируем нагрузки.

 Очень важно регламентировать как физические нагрузки, так и эмоциональные и интеллектуальные. Другими словами, жить под девизом

«Делу время – потехе час».

Нужно внимательно следить за поведением ребенка. При этом нужно ориентироваться на его состояние. Потеря внимания, капризы, истерики, отказ от деятельности, расторможенность являются сигналом перегрузок.

При первых признаках этих проявлений следует прекратить или снизить интенсивность деятельности или общения.

При первой же возможности дать ребенку отдохнуть. Лучший отдых – двигательная активность на свежем воздухе.

Внимание! Превышение даже эмоционально-положительных нагрузок (увлекательные игры, радостное общение – особенно у детей 3-5 лет) может привести к перегрузкам и как следствие к негативным результатам. Если мы,

взрослые, вовремя не примем меры и не прекратим или не снизим нагрузки ребенка, за этим состоянием могут последовать истощение, недомогание, истерика, а затем и болезнь.

Заповедь 3. Свежий воздух.

Свежий воздух необходим детскому развивающемуся мозгу! Недостаток кислорода приводит к значительному ухудшению самочувствия. Нехватка кислорода приводит к быстрой утомляемости и истощаемости. Для хорошего самочувствия и успешной деятельности ребенку необходимо пребывание на свежем воздухе минимум 3 часа в день и в проветренно помещений во время сна.

Ежедневные прогулки – эффективный метод закаливания ребенка. Под влиянием воздушных ванн не только повышается тонус нервной дыхательной и пищеварительных систем, но и возрастает количество эритроцитов и гемоглобина в крови.

Заповедь 4. Двигательная активность.

Движение – это естественное состояние ребенка. Задача взрослых – создать условия для двигательной активности ребенка. Лучшая среда для этого - детская площадка, парк, такт как они сочетают два важных условия для двигательной активности – пространство и свежий воздух. Пусть ваш ребенок как можно больше гуляет, играет в подвижные игры,бегает, прыгает, лазает, плавает.

Заповедь 5. Физическая культура.

Систематические занятия физкультурой очень полезны для здоровья. Они укрепляют не только физическое здоровье, но и психику ребенка, позитивно влияют на его характер, способствуют развитию волевых качеств, уверенности в себе, ответственности, умения дружить. Видов физической культуры очень много: утренняя гимнастика, физкультминутки, физкультурные занятия в детском саду, дыхательная гимнастика, гимнастика для глаз и др. И, конечно, спортивные секции – виды спорта, которые нравятся ребенку. Главное, чтобы выбранный вид физической культуры нравился ребенку, чтобы он занимался этим с удовольствием. В ребенке может укоренится лишь то, что сформировано в семье, а значит, основой успеха является личный пример авторитетного для ребенка взрослого – родителя.

Заповедь 6. Водные процедуры.

Давайте же мыться, плескаться,

Купаться, нырять, кувыркаться….

Всем с детства известны строки К. Чуковского.

Значение водных процедур для здоровья человека известно издавна и подтверждено многовековым опытом. Вы можете выбрать любой, подходящий для вашего ребенка вид водных процедур или же чередовать разные виды.

- обливание утром и вечером перед сном теплой, прохладной или холодной водой.

-контрастный душ, контрастные ванны для рук и ног.

-обтирание мокрым полотенцем.

Предварительно проконсультируйтесь с врачом-педиатром.

Главное, пусть ребенок получает удовольствие от этой процедуры. И вы радуйтесь вместе с ним!

Заповедь 7. Используйте простые приемы массажа.

- биологически активных точек рук, ступней, ушных раковин, лица и тела.

Массаж биологически активных точек, расположенных в области носа, глаз, ушей, у висков, на пальцах рук и ног, на кистях рук, на подошвах путем надавливания, растирающих линейных и вращательных движений является прекрасным средством улучшения регуляции деятельности всехсистем организма. Таким образом, он нормализует работу всех органов и систем, в том числе и психики.

Заповедь 8. Теплый, доброжелательный психологический климат в семье.

Обстановка, в которой воспитывается ребенок, психологический климат в семье имеют огромное влияние на состояние физического и психического здоровья ребенка. В комфортной ситуации развитие ребенка идет быстрее и гармоничнее. Он впитывает в себя все позитивное, что его окружает. И это делает его сильным, счастливым и уверенным в себе человеком. И, наоборот, если ребенок растет в неблагоприятной среде, где присутствуют агрессия, раздражение, злость, тревога, страх, он заражается этими негативными эмоциями и чувствами, что приводит к расстройствам его здоровья и, следовательно, к задержке в развитии.

Чтобы ваш ребенок рос здоровым и счастливым, мы предлагаем вам установить в семье кодекс чести, провозглашающий следующее:

- Позитивное, доброжелательное настроение всех членов семьи.

- Ровный, спокойный тон в процессе общения в семье.

- Единство требований к ребенку со стороны всех членов семьи во всех ситуациях.

- Обязательное поощрение ребенка при минимальных успехах и даже при их отсутствии, если ребенок постарался.

- При любой возможности осуществление с ребенком телесного контакта (погладить, взять за руку, легкий массаж тела и т.д.) и визуального контакта(посмотреть ребенку в глаза, желательно на одном уровне с ним, т.е.  присесть).

- Организация совместной деятельности с ребенком по возможности чаще).

Никогда не отказывайте ребенку в общении!

Установите в семье запрет:

- На бурные негативные эмоции, особенно вечером, перед сном.

- На крик,

- На раздражение,

- На непонятное для ребенка наказание (особенно в жестких формах),

- На агрессию,

- На злость. Стремитесь быть мудрыми в воспитании ребенка. Наш негатив разрушает неокрепшую психику ребенка, дезориентирует его и, следовательно, в конечном счете ослабляет его здоровье.

Заповедь 9. Питание.

Детям для полноценного роста и развития необходимо рациональное питание. В организации питания ребенка следует придерживаться простых, но очень важных правил.

- Питание должно быть по режиму (выработать у ребенка привычку есть в строго отведенные часы).

-Для приготовления пищи использовать только натуральные продукты, не содержащие консервантов, синтетических добавок.

- Включать в рацион питания ребенка богатые витаминами и минеральными веществами продукты.

-Важно, чтобы питание было хорошо сбалансировано: в пище должно быть достаточное количество белков, жиров и углеводов.

-Ежедневно на столе должны быть фрукты и овощи.

-Еда должна быть простой, вкусной и полезной.

- Настроение во время еды должно быть хорошим.

- Аппетит ребенка зачастую зависит от внешнего вида еды.

Заповедь 10. Творчество.

В творчестве ребенок может выразить себя: свои мысли, чувства, эмоции. Он может создать мир по своим законам, почувствовать радость и удовлетворение. В творчестве ребенок может проявить негативные чувства и переживания и освободиться от них. Через творчество ребенок постигает прекрасное, гармонию мира.

Помогите ребенку увидеть прекрасное в мире, влюбиться в красоту и поддержите его желание созидать.

Для этого подходят различные виды деятельности:

- рисование,

- лепка (из пластилина, глины, теста),

- изготовление поделок из бумаги,

- шитье, вязание, плетение,

- занятие музыкой и пение, прослушивание классической и детской музыки,

- занятия танцами, театрализованной деятельностью.

Все это и многое другое дает возможность эмоционального выражения, учит ребенка любить труд, гордиться собой.

Источник: https://nsportal.ru/detskiy-sad/zdorovyy-obraz-zhizni/2016/09/21/konsultatsiya-dlya-roditeley-10-zapovedey-zdorovya

https://vk.com/doshkolata_pub

Для начала следует выбрать место для мангала. Он должен находиться на ровной поверхности подальше от строений, деревьев, кустарников и на безопасном расстоянии от горючих материалов. Не забудьте проверить агрегат на наличие повреждений и корректность сборки. Обязательно убедитесь, что он устойчиво стоит на земле, чтобы избежать опрокидывания.

Для разжигания мангала используйте только специальные жидкости. Обаятельно нужно ознакомиться с инструкцией перед их применением. Никогда не используйте бензин, спирт или другие легковоспламеняющиеся и горючие жидкости.

Не оставляйте мангал без присмотра. Всегда следите за процессом готовки и ни в коем случае не поручайте это детям.

Обязательно используйте инструменты для готовки – щипцы, лопатку и т.д. Никогда не используйте голые руки. На всякий случай поставьте рядом огнетушитель или ведро с водой. После использования мангала, дайте ему остыть и только после уберите в безопасном месте.

– Соблюдение этих простых на первый взгляд правил поможет вам избежать неприятностей при приготовлении сочного шашлыков на мангале. Именно небрежность и безответственность зачастую играет с нарушителем злую шутку. Поэтому личная безопасность должна быть на первом месте, – подытожила инспектор сектора пропаганды и взаимодействия с общественностью Полоцкого ГРОЧС Кристина Корзенок.

Материал взят с просторов интернета:

https://vk.com/wall-55817470_115996

https://vk.com/wall-194114188_8320