Гаворым па-беларуску!
Змест вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыi па беларускаму маўленню
2-3 года
ХУДОЖЕСТВЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА И ПРОИЗВЕДЕНИЯ ФОЛЬКЛОРА, РЕКОМЕНДУЕМЫЕ ДЛЯ ИСПОЛЬЗОВАНИЯ В РАБОТЕ С ДЕТЬМИ ОТ ДВУХ ДО ТРЁХ ЛЕТ
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ ПЕСЕНКИ И ПОТЕШКИ
“Сонейка-сонца”, “Мышка, мышка, дзе была”, “Гого-гого, гусачок”, “Верабейчык”, “Белабока-сарока”, “Трах-бах-тарабах”, “Божая кароўка”, “Чэ-чэ, чэ-чэ, сарока”, “Люлі-люлі, люляшу”, “Ай, люлі-люлі-люлечкі”, “Ішла каза”, “Люлі-люлі-маленькі”, “Ходзіць певень па капусце”, “Люляю-люляю”, “А ты, коцінька-каток”, “Апсік, апсік, каточак”, “Кую, кую ножку”, “Гушкі, гушкі, гушкі”, “Сарока-варона”, “Мышка, мышка, дзе была?”, “Чыкі-чыкі, сарока”, “А ты, каток шэры”, “Люлі-люлі-люлечкі”, “Люлі-люлі-люлі”, “Кукарэку, певунок”, “Не хадзі, коцік”, “У куце сядзіць мядзведзь”, “Ладкі-ладком”, “Ладу, ладу, ладкі”, “Баю-баінку, баю”, “А курачка-рабушачка”, “Сядзіць мядзведзь на калодзе”, “Бычок”, “Іграў я на дудцы”, “Сядзіць сыч на капе”, “Вожык”, “Ідзі, ідзі, дожджык”, “Горкай, горкай, горачкай”.
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ СКАЗКИ
“Муха-пяюха”, “Коцік Петрык і мышка”, “Дзедава рукавічка”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПОЭТОВ
З. Бядуля. “Гэй, мой конік”; В. Вітка. “Бабіны госці”, “Коця і Каця”, “Дожджык”; С. Сокалаў-Воюш. “Мышаня”, “Мішка”, “Авечка”, “Пчолка”; І. Муравейка. “Адмарозіў лапкі”, “Я сама”; А. Дзеружынскі. “Сняжынкі”, “Сані”; А. Якімовіч. “Мядзведзь”, “Ліска”; Н. Галіноўская. “Калыханка”, “Коцік-варкоцік”; Н. Тулупава. “Вушкі”; В. Іпатава. “Аладкі”, “Вавёрка”; Т. Кляшторная. “Дапамагу”, “Гападыня”, “Паўцякалі цацкі”; К. Буйло. “Дзіцячы сад”; А. Пысін. “Ластаўка”, “Матылёчкі-матылі”; Г. Багданава. “Збанок”, “Маляваны дыванок”; В. Гардзей. “Коцік”, “Часнок”, “Вітамін”; В. Коўтун. “Гусі”, “Цвічок”; М. Танк “Ехаў казачнік Бай”, “Галінка і верабей”; В. Шніп. “Кураняты”; Л. Шырын. “Доктар”; Ул. Луцэвіч. “Птушачка”, “Май”; М. Мятліцкі. “Сунічка”; П. Прануза. “Верабей прымае душ”, “”Грыбнік”; С. Грахоўскі. “Ласяня”; Г. Іванова. “Свята”; Г. Каржанеўская. “Пагладжу вожыка”; У. Карызна. “Самая лепшая”; Я. Крупенька. “Шпак”, “Аленка”; А. Лойка. “Верабейчык”, М.Чарняўскі “Новы год”, “Конік”; І.Шуцько “Яечка”, “Сняжок”; Е.Лось “Мая лялька”, “Зіма”; У.Корбан “Карова”, “Авечка”; К.Лейка “Гарабей”; К.Крапіва “З Новым годам”; П.Марціновіч “Навальніца”; М.Скрыпка “Карась”, “Шчупак”; М.Шаховіч “Чабурашка”.
3-4 года
ХУДОЖЕСТВЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА И ПРОИЗВЕДЕНИЯ ФОЛЬКЛОРА, РЕКОМЕНДУЕМЫЕ ДЛЯ ИСПОЛЬЗОВАНИЯ В РАБОТЕ С ДЕТЬМИ ОТ ТРЁХ ДО ЧЕТЫРЁХ ЛЕТ
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ ПЕСЕНКИ И ПОТЕШКИ
“Іграў я на дудцы”, “Ой, бычок, мой бысенька”, “Кукарэку, певунок”, “Вожык”, “Ягорачка”, “Кую, кую ножку”, “Ласачка”.
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ СКАЗКИ
“Курачка-Рабка”, “Былінка і верабей”, “Зайкава хатка”, “Каза-манюка”, “Пчала і муха”, “Муха-пяюха”, “Коцік, пеўнік і лісіца”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПОЭТОВ
Т. Кляшторная. “Ветлівыя словы”, “Шпак”, “Дожджык”, “Паўцякалі цацкі”, “Не сквапная”; В. Рабкевіч. “Едзе восень”; С. Сокалаў-Воюш. “Блакіт нябёс”, “Алоўкі”, “Елка”; А. Дзеружынскі. “Пралеска”; А. Прохараў. “За адвагу”; Я. Колас.”Сонца грэе, прыпякае”, “Храбры певень”; Я. Купала. “Лістапад”; Я. Журба. “Першыя сняжынкі”, “Дзед Мароз”; З. Бядуля. “Мае забавы”; М. Хведаровіч. “Свеціць, як сонца, ад самай калыскі”; Л. Пранчак. “Завіруха”; Э. Агняцвет. “Маме”; А. Бадак. “Мышка”, “Беларусачка”; С. Грахоўскі. “Сонечная сцежка”; А. Грачанікаў. “Сон”; Л. Рашкоўскі. “Я хачу салдатам стаць”; К. Цвірка. “Коцікі”; В. Лукша. “Вясёлка”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПИСАТЕЛЕЙ
У. Юрэвіч. “Бярозчыны валёнкі”; А. Кобец-Філімонава. “Сем мастакоў”; Я. Брыль. “Жыў-быў вожык”.
Совершенствуются способности к восприятию и повторению речевого материала, в том числе на белорусском языке. Различение белорусской и русской речи, употребление формул белорусского этикета (в адекватных ситуациях), разыгрывание коротких произведений на белорусском языке.
4-5 лет
Мэта: Фарміраваць устойліваю цікавасць і станоўчыя адносіны да нацыянальнай мовы, жаданне авалодаць беларускай мовай; выхоўваць пачаткі нацыянальнага светапогляду.
Задачы:
-
садзейнічаць адрозненню дзецьмі беларускага і рускага маўлення;
-
пабуджаць да ўзнаўлення кароткіх літаратурных твораў на беларускай мове, да разыгрывання іх; развіваць элементарныя навыкі зносін на беларускай мове.
-
узбагачэнне беларускага слоўніка дзяцей словамі–назвамі прадметаў асяроддзя, іх якасцей, дзеянняў;
-
разуменне і ўжыванне абагульняльных слоў (цацкі, посуд, адзенне, мэбля); засваенне форм ветлівасці (добрай раніцы, добры дзець, добры вечар, дабранач, да пабачэння, дзякуй, калі ласка, смачна есці, прабач).
-
засваенне некаторых асаблівасцей граматычнага ладу беларускага маўлення: множнага ліку назоўнікаў (дамы, лясы, вокны); роднага склону назоўнікаў (санак, лыжак, лялек); меснага склону назоўнікаў (на назе, у руцэ, на двары); давальнага склону назоўнікаў (дапамагчы Аленцы, дапамагчы Янку); загаднага ладу дзеясловаў (мый, сядай, пі, паскачы); форм 3–й асобы адзіночнага і множнага ліку дзеясловаў (ідзе, піша, малюе, варыць, гуляюць, хочуць); асаблівацей роду некаторых назоўнікаў (смачны яблык, калматы сабака, белая гусь); разуменне і ўменне суадносіць з малюнкамі назвы жывëл і іх дзіцянят (кошка – кацяня, качка – качаня, ліса – лісяня).
-
правільнае вымаўленне спецыфічна беларускіх гукаў: фрыкатыўных г, гь; заўсëды цвëрдых гукаў ч, р ізалявана (у гукапераймальных словах), у словах і фразах; гука ў у словах і фразах; дыферэнцыяцыя ў вымаўленні і на слых слоў, падобных у рускай і беларускай мовах (дети – дзеці, ложка – лыжка, река – рака, уши – вушы і да т.п.).
-
слуханне і разуменне мовы выхавальніка, адказы на яго пытанні;
-
праслухоўванне беларускіх народных забаўлянак, казак, твораў беларускіх пісьменнікаў для дзяцей; адказы на пытанні па іх змесце;
-
адказы на пытанні па змесце карцін і пры апісанні цацак;
-
рэпрадуктыўнае маўленне дзяцей на беларускай мове; самастойнае па задуме і моўным афармленні стварэнне выказванняў.
ХУДОЖЕСТВЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА И ПРОИЗВЕДЕНИЯ ФОЛЬКЛОРА, РЕКОМЕНДУЕМЫЕ ДЛЯ ИСПОЛЬЗОВАНИЯ В РАБОТЕ С ДЕТЬМИ СРЕДНЕГО ВОЗРАСТА (ОТ ЧЕТЫРЁХ ДО ПЯТИ ЛЕТ)
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ ПЕСЕНКИ И ПОТЕШКИ
“Іграў я на дудцы”, “Ой, бычок, мой бысенька”, “Кукарэку, певунок”, “Вожык”, “Ягорачка”, “Кую, кую ножку”, “Ласачка”.
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ СКАЗКИ
“Курачка-Рабка”, “Былінка і верабей”, “Зайкава хатка”, “Каза-манюка”, “Пчала і муха”, “Муха-пяюха”, “Коцік, пеўнік і лісіца”, “Пшанічны каласок”, “Піліпка-сынок”, “Сынок-з-кулачок”, “Каток — Залаты лабок”, “Як курачка пеўніка ратавала”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПОЭТОВ
Т. Кляшторная. “Ветлівыя словы”, “Шпак”, “Дожджык”, “Паўцякалі цацкі”, “Не сквапная”, “Сукенка раскажа”; В.Вітка “Піла”; В. Рабкевіч. “Едзе восень”; С. Сокалаў-Воюш. “Блакіт нябёс”, “Возера лясное”, “Замак”, “Змей”, “Алоўкі”, “Елка”, “Навагодняя песня”; А.Лойка “Кураняты”; Г.Іванова “Я будую дом з пяску”; А. Дзеружынскі. “Пралеска”, “Бусел і хлопчык”; А. Прохараў. “За адвагу”, “Мурашыная святліца”; І.Муравейка “Адмарозіў лапкі”, “Шалтай-Балтай”; С. Новік-Пяюн “Верабейчыкі”, “Над калыскай”; В.Лукша “Вясёлка”; Я. Купала. “Лістапад”; Я. Журба. “Першыя сняжынкі”, “Дзед Мароз”, “Восень”, “Коцік”, “Вавёрка”, “Пчолка”; З. Бядуля. “Мае забавы”; М. Хведаровіч. “Свеціць, як сонца, ад самай калыскі”; Л. Пранчак. “Завіруха”; Э. Агняцвет. “Зямля з блакітнымі вачамі”, “Маме”; А. Бадак. “Мышка”, “Беларусачка”, “Зайчаняткі”; Д. Бічэль-Загнетава “Радзіма”; С. Грахоўскі. “Сонечная сцежка”, “Наш май”, “Сунічкі”; Л. Рашкоўскі. “Я хачу салдатам стаць”; Л.Дайнека. “У весновым лесе”; А. Грачанікаў. “Сон”; Я. Колас. “На рэчцы зімой”, “Дзед госць”, “Зіма”, “Песня аб вясне”, .”Сонца грэе, прыпякае”, “Храбры певень”; У. Дубоўка. “Пра дзеда і ўнука”; В. Жуковіч. “Калядная вячэра”; П. Прыходзька. “Сіненькія вочы”; М. Танк. “Галінка і верабей”, “Ехаў казачнік Бай”; А. Русак. “Мой край”; А. Ставер. “Як зроблены цацкі?”; Н. Тулупава. “Сыражуйкі”; Р. Барадулін. “Ната маму любіць надта”, “Ай! Не буду! Не хачу!”; Ю. Свірка. “Сёння ў нашай мамы свята”, “Бабуліны казкі”; Леанід Дранько-Майсюк. “Пра добрую мышку і мудрую кошку”; В. Іпатава. “Янка-запытанка”; С. Шушкевіч. “Пайшоў коўзацца каток”, “Цяжка жабцы жыць без хаткі”, “Нашы сябры”; А. Якімовіч. “Звяры нашых лясоў”; А. Бялевіч. “У лесе”; Э. Валасевіч. “Сама”; В.Вярба “Матуліны рукі”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПИСАТЕЛЕЙ
І.Бурсаў “Страшная казка пра страшнага звера”; В.Хомчанка “Яблык”, “Яшава рукавічка”; У. Юрэвіч. “Пацалунак асвы”, “Бярозчыны валёнкі”; В.Вітка “Натальчына сямейка”; А. Кобец-Філімонава. “Сем мастакоў”; Я. Брыль. “Жыў-быў вожык”; Б. Сачанка. “Насцечка”; І.Шуцько “Смелая ўнучка”.
5-6 лет
Мэта: Фарміраванне ўстойлівай цікавасці і станоўчых адносін да беларускай мовы, жадання авалодаць ëю; выхаванне пачатку нацыянальнага светапогляду. Фарміраванне ўстойлівай цікавасці і станоўчых адносін да нацыянальнай мовы, жадання авалодаць беларускай мовай; выхаванне пачаткаў нацыянальнага светапогляду.
Задачы:
-
далучаць дашкольнікаў да багаццяў беларускай мовы, фарміраваць каштоўнасныя адносіны да яе;
-
стымуляваць зносіны на беларускай мове;
-
развіваць пазнавальныя і моўныя здольнасці, назіральнасць адносна моўных з’яў, навыкі маўленчага самакантролю;
-
звяртаць увагу на моўныя асаблівасці беларускай мовы ў параўнанні з рускай;
-
развіваць навыкі разумення беларускай мовы, уменне адказваць на пытанні выхавальніка;
-
заахвочваць самастойныя выказванні дзяцей на беларускай мове; звяртаць увагу на моўныя асаблівасці беларускай мовы ў параўнанні з рускай.
-
узбагачэнне беларускага слоўніка дзяцей словамі–назвамі акаляючых прадметаў: назвамі цацак, вучэбных прылад (аловак, пэндзаль, сшытак…), посуду, мэблі, адзення, хатніх рэчаў (гадзіннік, дыван, канапа…), жывëл (вавëрка, трус, матылëк), садавіны і агародніны (цыбуля, бульба…); іх колераў (ружовы, блакітны…), якасцей (прыгожы, дужы, смачны, добры, дрэнны…); дзеянняў (глядзець, бачыць, сустракаць, расці…);
-
словы рускай і беларускай моў, якія супадаюць або падобныя па вымаўленні, але маюць рознае лексічнае значэнне (неделя – нядзеля, диван – дыван і да т.п.);
-
разуменне і ўжыванне абагульняльных слоў;
-
традыцыйныя беларускія формы імëнаў (Алесь, Уладзя, Ян, Янка, Таццянка, Кастусь, Аленка); формы ветлівасці на беларускай мове, іх ужыванне.
-
разуменне маўленчых выказванняў рознай граматычнай структуры, чуласць да граматычнай правільнасці маўлення на беларускай мове;
-
некаторыя асаблівасці граматычнага ладу беларускага маўлення: адзіночны і множны лік асобных назоўнікаў (садавіна, агародніна, крупы, дзверы); дапасаванне прыметнікаў да некаторых назоўнікаў (доўгі цень, белае казляня, вясëлы гармонік); утварэнне некаторых склонавых формаў назоўнікаў (бераг – на беразе, гарох – у гаросе, па палях, па лясах); прыналежных прыметнікаў (ляльчын, татаў, Алесеў, цëтчын); параўнальнай (вышэйшы за, лепшы за) і найвышэйшай формаў прыметнікаў (вышэйшы за ўсіх, найпрыгажэйшы); прыметнікаў (уранку, узімку);
-
спосабы ўтварэння назваў маладых істот (мышаня, тыграня, жарабя), назоўнікаў са значэннем адзінкавасці (бульба – бульбіна, морква – морквіна);
-
ужыванне новых слоў у розных фразавых канструкцыях;
-
фармуляванне пытанняў з дапамогай часціц ці, хіба, ужыванне ў мове прыназоўнікаў, словазлучэнняў з прыназоўнікамі у, да (у лес, да сябра) злучніка але; спецыфічна беларускія марфолага–сінтаксічныя звароты (баліць каму, хварэць на што, хадзіць у грыбы, у ягады, дзякаваць каму, смяяцца з каго і інш.)
-
Правільнае вымаўленне спецыфічна беларускіх гукаў: дж, дзь, ць,
-
правільнае вымаўленне фрыкатыўных г, г'; заўсëды цвëрдых гукаў ч, р, гукаспалучэння шч ізалявана (у гукапераймальных словах), у словах і фразах; гука ў у словах і фразах;
-
правільнае вымаўленне слоў з падоўжанымі зычнымі ў словах (калоссе, варэнне); выразнае вымаўленне ненаціскных галосных;правільнае вымаўленне рускіх і беларускіх слоў, падобных па гучанні (зверек – звярок, ночь – ноч і да т.п.).
-
слуханне і разуменне беларускага маўлення, мастацкіх твораў на беларускай мове, як празаічных, так і вершаваных; слуханне і разуменне мовы выхавальніка, адказы на яго пытанні;
-
пераказ кароткіх казак і апавяданняў – як знаëмых, так і ўпершыню прачытаных;
-
непадрыхтаванае звязнае маўленне (апісанне сітуацыі, вырашэнне пэўнай камунікатыўнай задачы – просьба, распавяданне, тлумачэнне і г.д.);стварэнне выказванняў самастойных па задуме і моўным афармленні.
Представления о родном крае, отношение к нему |
|
|
ХУДОЖЕСТВЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА И ПРОИЗВЕДЕНИЯ ФОЛЬКЛОРА, РЕКОМЕНДУЕМЫЕ ДЛЯ ИСПОЛЬЗОВАНИЯ В РАБОТЕ С ДЕТЬМИ СТАРШЕГО ДОШКОЛЬНОГО ВОЗРАСТА (5—7 ЛЕТ)
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ ПЕСЕНКИ И ПОТЕШКИ
“Сонейка-сонца, выгляні ў аконца”, “Сіўка-варонка”, “Ходзіць коцік па палях”, “Ты, каза, каза, лубяныя вочы”.
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ СКАЗКИ
“Пра быка і яго сяброў”, “Жаронцы”, “Лёгкі хлеб”, “Не сілай, а розумам”, “Лісіца-хітрыца”, “Як кот звяроў напалохаў”, “Селянін, мядзведзь і лісіца”, “Верабей і мыш”, “Кот Максім”, “Гарошак”.
ЛЕГЕНДЫ И СКАЗАНИЯ
“Возера Нарач”, “Чараўніца”, “Паданне пра заснаванне Мінска”, “Паданне пра заснаванне Бярэсця”, “Пра возера Свіцязь”, “Пра зязюлю”, “Бацька і сыны”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПОЭТОВ
Э. Агняцвет. «Саўка за сталом», «Зямля з блакітнымі вачамі», «Хто пачынае дзень?» ; М. Багдановіч. «Зімой»; Д. Бічэль-Загнетава. «Белая Русь»; Р. Барадулін. «Загадкі на градках», “Жарт”; А. Вольскі. «Дзеці», «Радзіма»; В. Вярба. «Пралеска»; В.Вітка “Жаўна”, “Бусел”, “Вавёрчына гора”; С. Грахоўскі. «Сонечная сцежка»; А. Грачанікаў. «Развітанне»; У.Дубоўка “Як сінячок да сонца лётаў”; Н.Игнатенко “История про Варю и Дубовенка”, “Сказка про Тимку и Кузьку”; В. Іпатава. «Як ён завецца?»; А. Мінкін. «Агнявік»; І. Муравейка. «Акраец хлеба»; С. Новік-Пяюн. «Ночка», «Пурга»; Я. Колас. «Першы гром», “Вясна” (урывак); «Раніца вясною», «Канец лета», «На лузе», «Адлёт жураўлёў»; Я. Купала. «Хлопчык і лётчык», «Бай»; С. Шушкевіч. «Нашы сябры», «Пракалоў камарык ножку»; М. Хведаровіч. «Дарагое імя»; М. Танк. «Жук і слімак», «Хлеб»; П. Панчанка. «Месяцы года»; К. Цвірка. «Коцікі»; Н. Галіноўская. «Будзь уважлівы, пешаход»; В. Жуковіч. «Незаменнае».
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПИСАТЕЛЕЙ
Цётка. “Журавель і чапля”; З.Бядуля “Скарб”; В.Вітка “Страшная казка”; У.Галубок “Гонар”;
В. Хомчанка. “Білеты ў цырк”; А. Дудараў. “Сінявочка”; А. Кобец-Філімонава. “Дзівосны лядзяш”; К.Каліна “Зімовы дуб”, “Кампот”, “Сакавік і яго сёстры”, “Красавік”, “Ліпень”, “Жнівень”, “Верасень”, “Кастрычнік”; А.Дудараў “Сінявочка”; М.Гамолка “Васілёва бярозка”; У.Ягоўдзік “Бусел”, “Вожык”, “Заяц”.
6-7 лет
Мэта: Фарміраваць устойлівую цікаваць і станоўныя адносіны да нацыянальнай мовы, жаданне авалодаць беларускай мовай; выхаванне пачаткаў нацыянальнага светапогляду.
Задачы:
-
далучаць дашкольнікаў да багаццяў беларускай мовы, фарміраваць каштоўнасныя адносіны да яе;
-
стымуляваць зносіны на беларускай мове;
-
развіваць пазнавальныя і моўныя здольнасці, назіральнасць адносна моўных з’яў, навыкі маўленчага самакантролю;
-
звяртаць увагу на моўныя асаблівасці беларускай мовы ў параўнанні з рускай; развіваць навыкі разумення беларускай мовы, уменне адказваць на пытанні выхавальніка, заахвочваць самастойныя выказванні дзяцей на беларускай мове.
-
узбагачэнне беларускага слоўніка дзяцей словамі–назвамі акаляючых прадметаў: назвамі цацак, вучэбных прылад (аловак (просты и каляровы), пэндзаль, сшытак, крэйда…), посуду, мэблі, адзення, хатніх рэчаў (ложак, канапа, рушнік…), жывëл (дзік, вожык, конік), садавіны і агародніны (цыбуля, бульба, гарбуз…); іх колераў (ружовы, блакітны…), якасцей (прыгожы, дужы, смачны, добры, дрэнны…); дзеянняў (глядзець, бачыць, сустракаць, расці…);
-
словы рускай і беларускай моў, якія супадаюць або падобныя па вымаўленні, але маюць рознае лексічнае значэнне (качка – качка, зорька – зорка і да т.п.);
-
разуменне і ўжыванне абагульняльных слоў;
-
традыцыйныя беларускія формы імëнаў (Алесь, Уладзя, Ян, Янка, Таццянка, Кастусь, Аленка);формы ветлівасці на беларускай мове, іх ужыванне.
-
разуменне маўленчых выказванняў рознай граматычнай структуры, чуласць да граматычнай правільнасці маўлення на беларускай мове;
-
некаторыя асаблівасці граматычнага ладу беларускага маўлення: адзіночны і множны лік асобных назоўнікаў (садавіна, агародніна, крупы, дзверы); дапасаванне прыметнікаў да некаторых назоўнікаў (чорны сабака, высокае піяніна, легкая задача); утварэнне некаторых склонавых формаў назоўнікаў (падлога – на падлозе, страха – на страсе, па малюнках); прыналежных прыметнікаў (ляльчын, татаў, Алесеў, цëтчын); параўнальнай (вышэйшы за, лепшы за) і найвышэйшай формаў прыметнікаў (вышэйшы за ўсіх, найпрыгажэйшы); прыметнікаў (уранку, узімку);
-
спосабы ўтварэння назваў маладых істот (мышаня, тыграня, жарабя), назоўнікаў са значэннем адзінкавасці (цыбуля – цыбуліна, морква – морквіна);
-
фармуляванне пытанняў з дапамогай часціц ці, хіба, ужыванне ў мове прыназоўнікаў, словазлучэнняў з прыназоўнікамі у, да (у лес, да сябра) злучнік але;спецыфічна беларускія марфолага–сінтаксічныя звароты (баліць каму, хварэць на што, хадзіць у грыбы, у ягады, дзякаваць каму, смяяцца з каго і інш.)Правільнае вымаўленне спецыфічна беларускіх гукаў: дж, дзь, ць, правільнае вымаўленне фрыкатыўных г, г; заўсëды цвëрдых гукаў ч, р, гукаспалучэння шч ізалявана (у гукапераймальных словах), у словах і фразах; гука ў у словах і фразах;правільнае вымаўленне слоў з падоўжанымі зычнымі ў словах (калоссе, варэнне); выразнае вымаўленне ненаціскных галосных;правільнае вымаўленне рускіх і беларускіх слоў, падобных па гучанні (зверек – звярок, ночь – ноч і да т.п.).
-
пераказ кароткіх казак і апавяданняў – як знаëмых, так і ўпершыню прачытаных;
-
непадрыхтаванае звязнае маўленне (апісанне сітуацыі, вырашэнне паўнай камунікатыўнай задачы – просьба, распавяданне, тлумачэнне і г.д.); стварэнні выказванняў самастойных па задуме і моўным афармленне.
ХУДОЖЕСТВЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА И ПРОИЗВЕДЕНИЯ ФОЛЬКЛОРА, РЕКОМЕНДУЕМЫЕ ДЛЯ ИСПОЛЬЗОВАНИЯ В РАБОТЕ С ДЕТЬМИ СТАРШЕГО ДОШКОЛЬНОГО ВОЗРАСТА (5—7 ЛЕТ)
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ ПЕСЕНКИ И ПОТЕШКИ
“Сонейка-сонца, выгляні ў аконца”, “Сіўка-варонка”, “Ходзіць коцік па палях”, “Ты, каза, каза, лубяныя вочы”.
БЕЛОРУССКИЕ НАРОДНЫЕ СКАЗКИ
“Пра быка і яго сяброў”, “Жаронцы”, “Лёгкі хлеб”, “Не сілай, а розумам”, “Лісіца-хітрыца”, “Як кот звяроў напалохаў”, “Селянін, мядзведзь і лісіца”, “Верабей і мыш”, “Кот Максім”, “Гарошак”.
ЛЕГЕНДЫ И СКАЗАНИЯ
“Возера Нарач”, “Чараўніца”, “Паданне пра заснаванне Мінска”, “Паданне пра заснаванне Бярэсця”, “Пра возера Свіцязь”, “Пра зязюлю”, “Бацька і сыны”.
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПОЭТОВ
Э. Агняцвет. «Саўка за сталом», «Зямля з блакітнымі вачамі», «Хто пачынае дзень?» ; М. Багдановіч. «Зімой»; Д. Бічэль-Загнетава. «Белая Русь»; Р. Барадулін. «Загадкі на градках», “Жарт”; А. Вольскі. «Дзеці», «Радзіма»; В. Вярба. «Пралеска»; В.Вітка “Жаўна”, “Бусел”, “Вавёрчына гора”; С. Грахоўскі. «Сонечная сцежка»; А. Грачанікаў. «Развітанне»; У.Дубоўка “Як сінячок да сонца лётаў”; Н.Игнатенко “История про Варю и Дубовенка”, “Сказка про Тимку и Кузьку”; В. Іпатава. «Як ён завецца?»; А. Мінкін. «Агнявік»; І. Муравейка. «Акраец хлеба»; С. Новік-Пяюн. «Ночка», «Пурга»; Я. Колас. «Першы гром», “Вясна” (урывак); «Раніца вясною», «Канец лета», «На лузе», «Адлёт жураўлёў»; Я. Купала. «Хлопчык і лётчык», «Бай»; С. Шушкевіч. «Нашы сябры», «Пракалоў камарык ножку»; М. Хведаровіч. «Дарагое імя»; М. Танк. «Жук і слімак», «Хлеб»; П. Панчанка. «Месяцы года»; К. Цвірка. «Коцікі»; Н. Галіноўская. «Будзь уважлівы, пешаход»; В. Жуковіч. «Незаменнае».
ПРОИЗВЕДЕНИЯ БЕЛОРУССКИХ ПИСАТЕЛЕЙ
Цётка. “Журавель і чапля”; З.Бядуля “Скарб”; В.Вітка “Страшная казка”; У.Галубок “Гонар”; В. Хомчанка. “Білеты ў цырк”; А. Дудараў. “Сінявочка”; А. Кобец-Філімонава. “Дзівосны лядзяш”; К.Каліна “Зімовы дуб”, “Кампот”, “Сакавік і яго сёстры”, “Красавік”, “Ліпень”, “Жнівень”, “Верасень”, “Кастрычнік”; А.Дудараў “Сінявочка”; М.Гамолка “Васілёва бярозка”; У.Ягоўдзік “Бусел”, “Вожык”, “Заяц”.
Представления о родном крае, отношение к нему |
Республика Беларусь среди других стран мира; планета Земля – наш общий дом; карта и глобус; представления о том, как живут люди в Республике Беларусь, как трудятся, отдыхают; достижения людей страны в труде, спорте, искусстве; символы белорусского государства (флаг, герб), Беларуси (сосна, зубр, аист, цветок льна, клевера, василька); декоративно–прикладное искусство; народный кукольный театр; государственные и народные праздники; достопримечательности родного города, села, столицы республики, своей Родины; знакомство с городами, реками, озерами, заповедниками страны; знакомство с людьми, прославившими нашу Родину: просветителями, национальными героями, президентом республики, деятелями искусства, учеными, космонавтами, спортсменами и т.д.; формирование представлений о своей семье (значение семьи в жизни человека; зачем нужна фамилия, откуда отчество; родословная – старинная белорусская традиция; герб семьи; будни и праздники в семье, совместный отдых); о детском саде; формирование образа малой родины, содействие накоплению радостных, счастливых воспоминаний; воспитание чувства гордости и любви к родному краю. |
В течение года |
Познавательная практическая |
Целевая прогулка Экскурсия (в том числе виртуальная) Наблюдение Обследование |
Общение |
Беседа, рассказ. Коммуникативная ситуация |
|||
Игровая |
Игра театрализованная, дидактическая |
|||
Трудовая |
Художественный труд |
|||
Художественная |
Художественная деятельность ребенка. Восприятие произведений искусства. Чтение литературных произведений. |
|||
Элементарная учебная |
Занятия |
Ілюстрацыі да беларускіх народных казак
Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Кот Максім"
Скачать файл: Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Кот Максім" (504.9 КБ)Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Не сілай, а розумам"
Скачать файл: Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Не сілай, а розумам" (406.5 КБ)Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Жаронцы"
Скачать файл: Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Жаронцы" (1.1 МБ)Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Лісіца-хітрыца"
Скачать файл: Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Лісіца-хітрыца" (1.4 МБ)Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Гарошак"
Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Жаронцы"
Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Не сілай, а розумам"
Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Кот Максім"
Ілюстрацыі да беларускай народнай казкі "Як кот звяроў напалохаў"
Беларускія казкі
Чалавеку трэба шмат чаго ведаць. Трэба ведаць сваю мову і іншыя мовы. Трэба ведаць казкі свае і казкі іншых народаў. Трэба ведаць танцы свае і танцы іншых народаў.
Але безумоўна, найлепш і найперш трэба ведаць усё роднае. Нам з вамі трэба ведаць найлепш усё беларускае.
І ў першую чаргу кожны человек павінен ведаць сваю мову, умець спяваць свае народныя песні, танцаваць свае народныя танцы. Кожны чалавек павінен ведаць прыказкі свайго народа. Прапануем вашай увазе беларускiя казкi.
https://www.youtube.com/watch?v=mQjkqgQua5g&list=PL4dabJIwgOA2vZN6lDNzduGWqn7otGKie&index=1 Піліпка сынок
https://www.youtube.com/watch?v=yvQdohbYFnw Чаго на свеце не здараецца
https://www.youtube.com/watch?v=LIuFchTNsfQ Ліса, мядзьведзь і мужык
https://www.youtube.com/watch?v=yvQdohbYFnw Чаго на свеце не здараецца.
Гаварым па-беларуску
“Далучэнне дашкольнікаў да вытокаў народнай культуры з дапамогай малых форм фальклора”
У працэсе адраджэння нацыянальнай культуры і самасвядомасці важнае месца належыць фальклору - асноўнаму багаццю нашых продкаў, дзякуючы якому захоўваецца пераемнасць традыцый, ажыццяўляецца сувязь пакаленняў.
На практыцы ў дашкольным выхаванні ўдзяляецца мала ўвагі нацыянальнаму фальклору, нягледзячы на тое, што беларускі народ мае багатую фальклорную спадчыну, створаную спецыяльна для дзяцей.
Вельмі добра падыходзіць музычны фальклор, які па сваей прыродзе пранізаны элементамі народнага тэатра, гульнямі, пантамімай.
Падбіраючы для працы з дзецьмі найбольш эфектыўныя формы, метады і сродкі, трэба ўлічваць, што працэс фарміравання нацыянальнай самасвядомасці доўгі і складаны, і пачынаць яго трэба перш за ўсе з азнаямлення з родным краем, непасрэдна ўключваючы сродкі вуснай народнай творчасці.
У Ι і ΙΙ малодшых групах , праводзячы назіранні за прыгажосцю роднай прыроды, неабходна чытаць вершы, забаўлянкі, загадкі неабходна адраджаць выкарыстанне твораў вуснай народнай творчасці (казак, забаўлянак, калыханак, песен, гульняў) у час рэжымных момантаў, у сям’і.
Пры планаванні работы з дзецьмі сярэдняй і старшай груп неабходна выкарыстоўваць розныя формы:
- пазнавальныя гутаркі ў вольнай форме,
- сумесная дзейнасць педагога з дзецьмі;
- самастойная дзіцячая дзейнасць;
- гульні, тэматычныя прагулкі і экскурсіі;
- назіранні ў прыродзе;
- святы і забавы.
Малыя фальклорныя жанры - мініяцюрныя паэтычныя творы, створаныя для дзяцей, якія маюць канкрэтны педагагічны кірунак. Яны ўпрыгожваюць мову педагога, робяць яе вобразнай і прыгожай, прыцягваюць увагу дзяцей. Забаўлянкі, пястушкі прыносяць радасць дзецям, выклікаюць у іх жаданне паўтараць словы за дарослымі, выконваць заданні выхавальніка, удзельнічаць у агульных гульнях.
Пястушкі выкарыстоўваюцца педагогамі ў розных рэжымных момантах: пад гукі гэтых вершаў і песень дзеці ахвотна мыюцца, прымаюць ежу, займаюцца. Жыццё дзіцяці становіцца цікавейшым, ярчэйшым, а ў яго самога лепш развіваюцца памяць, мысленне, увага, маўленне, а калі яно выконвае канкрэтныя рухі, то развіваюцца каардынацыя, узгодненасць, спрытнасць. У час расказвання пястушкі спярша выкарыстоўваецца нагляднасць, потым тлумачыцца сэнс новых слоў, улічваюцца вопыт і веды дзяцей.
Калыханкі - першыя для дзяцей ўзоры мастацкага слова. Навакольны свет у іх падаецца ў вобразах, даступных і зразумелых.
- Ходзіць кот па сенажаці.
Кліча сон ён ля дзіцяці.
ой, сонечку-галубочку,
Прыспі маю Волечку.
У беларускім фальклоры шмат прыказак і прымавак. Дзеці з інтарэсам успрымаюць іх кароткі змест. Многія прыказкі і прымаўкі маюць павучальнае значэнне: яны ўсхваляюць працавітасць, гаспадарлівасць, умельства, вучаць любіць родны край, Радзіму, асуджаюць гультайства, зайздрасць – усё адмоўнае. Падбіраюцца яны па канкрэтнай тэме: пра Радзіму, працу, хлеб, навуку, поры года, з’явы прыроды, народныя прыкметы.
Павучальнасць прыказак і прымавак разумеецца дзецьмі паступова, і глыбіня іх разумеецца ў большай меры залежыць ад таго, насколькі часта выкарыстоўваюцца яны ў патрэбных момантах. Асабліва часта нашы выхаванцы прымяняюць іх у працоўнай дзейнасці, пры выкананні адказных даручэнняў.
Загадка – кароткае паэтычна-вобразнае апісанне прадмета або з’явы, якое даецца, як правіла, у форме пытання і адгадваецца па другарадных адзнаках, па прыкметах падабенства.
Лічыцца, што галоўная функцыя загадкі – развіваць ў чалавека мастацка-вобразнае мысленне, паэтычны погляд на рычаіснасць. У мінулым загадка служыла сродкам выпрабавання разумовых здольнасцей, іншасказальная, загадкавая форма з поспехам выкарыстоўвалася ў ваенных і пасольскіх справах. Загадкі, песні-загадкі надзвачай шырока ўжываліся ў вясельных абрадах, напрыклад, з мэтай “праверкі” разумовай сталасці жаніха.
Каштоўнасць традыцыйнай загадкі ў тым, што яна ў высокапаэтычнай форме адлюстроўвала гаспадарчую і творчую дзейнасць чалавека, яго жыццёвы вопыт, побыт, працу, жывёльнасць, расліннасць, будову сусвету і да нашых дзён мае вялікае эстэтычна-мастацкае значэнне для выхавання дзяцей.
Загадкі:
Без кораня, а расце. (Камень)
Без ног бяжыць, без воч глядзіць. (Вада)
Лата на лаце, ніткі не знаці. (Капуста)
Цераз мяжу брат брата не бачаць. (Вочы)
Яркую акрэсленую выхаваўчую накіраванасць маюць беларускія народныя песні. Праз іх тэксты, лексіку дзеці ўзбагачаюць уяўленні аб наваколлі, прыродных з’явах, знаёмяцца з прыладамі працы, беларускімі назвамі месяцаў, дзён тыдня, нацыянальнымі стравамі, значна пашыраецца актыўны слоўнік.
Праз песню знаёмім выхаванцаў з лепшымі рысамі характару беларусаў: шчырасцю, чуласцю, сціпласцю, уважлівасцю. Фальклорныя песня дапамагае развіццю эмацыянальнай сферы дзяцей, падрыхтоўвае да выканання пэўных сацыяльных роляў.
Заняткі па азнаямленню дзяцей з вуснай народнай творчасцю пройдуць цікава, калі да іх удзелу далучыць бабуль і дзядуль, артыстаў тэатру, супрацоўнікаў музеяў, народных майстроў.
Пры арганізацыі адукацыйнага працэсу у адпаведнасці з патрабаваннямі вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыі варта памятаць, што першаасновай народнай педагогікі лічыцца культ працы, умелых рук і разумення свайго месца ў прыродзе, таму працоўная дзейнасць, спалучэнне яе з творамі вуснай народнай творчасці дазволіць зацікавіць дзяцей сумеснай працай.
На музычных занятках выхаванцы знаёмяцца з асаблівасцямі беларускай народнай музыкі, развучваюць беларускія танцы, спяваюць песні, знаёмяцца з народным тэатрам “Батлейка”.
Усвядомленаму імкненню дзяцей да авалодання культурнымі эталонамі, ўзаемадзеянню ў калектыве спрыяюць арганізацыя з дзецьмі ісцэніровак па казках, фантазіраванне, прыдумванне гісторый, выкананне творчага задання. Малыя формы фальклора актыўна ўключаюцца ў вядучы від дзейнасці – гульню, у дадзеным выпадку – гульню- драматызацыю. Гульні-драматызацыі даюць шырокі прастор для выяўлення ў дзяцей творчых здольнасцей, самастойнасці, ініцыятывы. Жывая інтанацыя маўлення, вобразныя і свабодныя рухі, міміка, жэсты надаюць гульням дзяцей натуральнасць і праўдзівасць. Гульня-драматызацыя аказвае актывізуючы ўплыў на развіццё выразнага беларускага маўлення, паколькі яна спалучае разам гульнёвую матывацыю і камунікатыўную накіраванасць. Дзеці старшай групы могуць драматызаваць творы як для сябе, так і для маленькіх гледачоў, для сваіх бацькоў. Да гульні-драматызацыі неабходна падрыхтаваць разам з дзецьмі атрыбуты, элементы касцюмаў. Выхавацель кіруе гульнёй, нагадвае і ўдакладняе змест казкі, сочыць за дакладнасцю вобразаў.
Вялікі выхаваўчы патэнцыял маюць народныя святы і абрады. Яны задавальняюць дапытлівасць дзяцей, іх эстэтычныя патрэбы, цягу рухаў, фарміруюць творчае мысленне, пабуджаюць да супрацоўніцтва, вучаць пазнаваць беларускую культуру. Поспех засваення мастацкіх твораў залежыць ад таго, наколькі яны зразумелыя дзецям і даюць магчымасць выконваць ролі адпаведных персанажаў, песень, суправаджаць спевы мімікай, рухамі. Калі для спеваў дзяцей малодшых груп найбольш даступным песенным матэрыялам з’яўляюцца калыханкі, забаўлянкі, невялікія песенькі, то асаблівае месца ў старшых дзяцей займаюць песні, карагоды, гульні, якуія дзеці вучаць для народных свят і абрадаў.
Паспяховасць заняткаў па фарміраванню нацыянальнай самавядомасці сродкамі вуснай народнай творчасці магчыма дасягнуць з дапамогай эфектыўных метадаў і прыёмаў работы:
-сюрпрызны момант, незвычайны пачатак;
-праблемны характар становішча;
-гульнёвыя прыёмы;
-віктарыны, выставы адгадак;
-выкарыстанне прыказак , прымавак, малых форм беларускага фальклору для арганізацыі дынамічнай хвілінкі;
-творчыя заданні :”намалюй, што ўявіў”, “прыдумай сам”, “упрыгож”;
- хатнія заданні “Пагуляй у дамашні тэатр”, “Спытай у бабулі”;
-мультымедыйныя прэзентацыі;
-тэматычныя віктарыны, вечарыны, кірмашы;
-сумесныя з бацькамі святы.
Усё гэта дае магчымасць вырашыць задачы развіцця беларускага маўлення, раскрыць творчыя магчымасці дзяцей, сфарміраваць цікавасць да народнай творчасці, у гульнёвай форме далучыць дзяцей да нацыянальнай культуры.
Выкарыстанне ў працы з дашкольнікамі твораў народнай творчасці ажыўляе адукацыйны працэс, аказвае асаблівы ўплыў на выхаванне патрыятычных пачуццяў, нацыянальнай самасвядомасці.
Выхоўваючы патрыёта, нацыянальна свядомага чалавека, фальклор адначасова задавальняе патрэбу дзіцячай душы ў гульні, жарце, асваенні свету.